152 lata temu nieistniejąca na politycznej mapie Europy Polska odniosła swój pierwszy sukces na arenie szachowej.
W okresie od kwietnia do listopada 1867 roku w stolicy Francji odbyła się imponujących rozmiarów Wystawa Światowa. Zlokalizowana na Polach Marsowych – dawnym placu ćwiczeń wojskowych, cieszyła się ogromnym powodzeniem wśród zwiedzających i umocniła reputację Paryża jako „kulturalnej stolicy całego świata”.
Jedną z imprez towarzyszących był turniej szachowy, w którym udział wzięło wielu znanych mistrzów: Steinitz, Neumann, Kolisch, de Vere, Loyd, From i inni. Niespodziewanie drugie miejsce, za Ignatzem Kolischem z Austrii, który w przyszłości miał zostać bankierem i członkiem „śmietanki towarzyskiej” cesarskiego Wiednia, zajął wysłannik Warszawy Szymon Winawer, z zawodu kupiec. Sukces był całkowicie nieoczekiwany, bowiem Winawer pozostawał całkowicie nieznany poza kołami szachowymi Warszawy; nigdy wcześniej nie ukazała się drukiem choćby jedna jego partia. Porażka z outsiderem Rousseau w jednej z ostatnich rund odebrała Szymonowi szansę na walkę o pierwszą nagrodę. Na trzecim miejscu dotarł na metę Wilhelm Steinitz, przyszły pierwszy oficjalny mistrz świata (z roku 1886). Uczestniczyli w turnieju również dwaj inni Polacy: Hieronim Czarnowski i Samuel Rosenthal; ten drugi nieco wcześniej wyemigrował do Francji na stałe i świetnie sobie radził jako zawodowy szachista.
Szymon Winawer
Przez następne 15 lat Winawer, genialny gracz, a zarazem stuprocentowy amator, należał do pierwszej dziesiątki szachistów świata. Do jego innych sukcesów będziemy jeszcze wracać.
Autor: Tomasz Lissowski
Przewodniczący Komisji Historycznej PZSzach
Szanowni Państwo w menu Strefa Szachistów -> Szachowe Historie regularnie publikowane będą materiały historyczne, zapraszamy!
